„Studium rozpoczęło mój nowy początek, dopełnienie, o którym wiedziałam, a którego nie potrafiłam otworzyć. Ta szkoła dała mi klucz. Zawiązały się w tamtym czasie węzły, których rozwiązać nie mógł czas. Przyjaźnie, po 14 latach trwają nadal. W jakiś przedziwny sposób to miejsce połączyło trwale i dobrze. W murach tej szkoły rozpoczęła się moja miłość (nie tylko ta do teatru i ruchu).... Czytaj dalej

„Sięgam pamięcią do roku 1986. Właśnie nie dostałem się na anglistykę. Plan B miałem już obmyślony – idę do PSKO. Egzaminy wstępne były nie lada przeżyciem, bo w dużej mierze sprawdzały to, co we mnie nie było do tej pory sprawdzane, np. umiejętności wokalne i umuzykalnienie. System „filtrowania” kandydata polegał na przechodzeniu od pokoju do pokoju, od stolika do stolika i szybkim „przestawianiu się” ze sprawdzianu polonistycznego na recytację wiersza, z rozmowy kwalifikacyjnej na wyklaskiwanie rytmów itd. Ponadto chętnych było więcej niż miejsc. Wśród nich spora grupa tych, którzy nie dostali się do szkoły teatralnej (np. Rafał Królikowski) oraz tacy, którzy emanowali porażającą pewnością siebie (np. przemawiający pięknym głosem Jerzy Jabraszko, przyszły prezenter Radia Zet).
Cóż, czułem w sobie wielką miłość do teatru, miałem za sobą sporo występów  recytatorskich, tanecznych, wokalnych czy generalnie estradowych, ale przecież czymś całkowicie odmiennym – tak mi się wówczas wydawało – jest udział w konkursie dla amatorów od poddania swych umiejętności ocenie profesjonalistów. […]
Uciekać! Uciekać! Co ja robię, co ja mówię? Przecież na ustnym egzaminie z języka polskiego powiedziałem, że w „Komu bije dzwon” Hemingwaya najbardziej podobał mi się wątek miłosny (jak to o mnie świadczyło?). Podczas recytacji w ogóle nie słyszałem samego siebie, a na egzaminie wokalnym zaśpiewałem „Whisky, moja żono”. I to dla czyich uszu. Marka Łakomego, w którego chórze śpiewałem pieśni staropolskie. Pani Elżbiety Plewickiej, która (jak się później okazało) z pełnym uwielbieniem wypowiadała się jedynie o muzyce klasycznej.
Jednak się udało. Zostałem studentem PSKO.... Czytaj dalej

„Studium rozpoczęło mój nowy początek, dopełnienie, o którym wiedziałam, a którego nie potrafiłam otworzyć. Ta szkoła dała mi klucz. Zawiązały się w tamtym czasie węzły, których rozwiązać nie mógł czas. Przyjaźnie, po 14 latach trwają nadal. W jakiś przedziwny sposób to miejsce połączyło trwale i dobrze.... Czytaj dalej